بررسی مهارت نسبی حرفه‌های سلامت دهان {و دندان‌پزشکان} در تشخیص پوسیدگی سطح جوندهٔ دندان

پیوند به مقالهٔ اصلی: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1111/j.1600-0528.2012.00671.x

تاریخ انتشار مقاله: ۱۵ اسفند ۱۳۹۰

ترجمه: احمد صوفی محمودی

اهداف

استفاده از نقش‌های جایگزینی که در سطوح مختلف وظایف شایسته‌ترین کلینیسین‌ها را انجام می‌دهند، در پزشکی و دندان‌پزشکی رایج است. طرفداران استدلال می‌کنند که نقش‌های جایگزین به‌صورت بالقوه موجب افزایش بازدهی و کارآیی دندان‌پزشکان می‌شوند، در نتیجه برای بهبود دسترسی و کاهش نابرابری‌های سلامت دهان و دندان منابع بیش‌تری در اختیار قرار می‌گیرد. با توجه به شرایط کنونی اقتصاد جهانی، بسیاری از کشورها مدل‌های ارائهٔ خدمات را برای استفاده از نقش‌های جایگزین بازبینی می‌کنند. هدف از این مطالعه تعیین این مسئله بود که آیا اعضای مختلف تیم دندان‌پزشکی با بررسی عکس‌های سطوح اکلوزال دندان می‌توانند به آستانهٔ تشخیص پوسیدگی تعیین‌شده توسط سازمان جهانی بهداشت برسند یا خیر.

روش‌ها

شرکت‌کنندگان به‌صورت هدفمند نمونه‌گیری و در مطالعه وارد شدند. شرکت‌کنندگان از این گروه‌ها بودند: دانشجویان سال آخر دندان‌پزشکی، دانشجویان سال آخر بهداشتکار دهان و دندان (‌hygiene-therapy)، دندان‌پزشکان، بهداشتکاران دهان و دندان و پرستاران دندان‌پزشکی. پس از گذراندن یک بستهٔ آموزشی مختصر، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا به ۱۰۲ عکس بالینی از دندان‌های دارای پوسیدگی و بدون پوسیدگی را نمره بدهند و تعیین کنند که آیا دندان سالم بوده یا «مشکوک به پوسیدگی» است. فاصلهٔ زمانی بین عکس‌های متوالی ۸ ثانیه بود. تصمیم‌گیری‌ها نسبت به سیستم بین‌المللی تشخیص و ارزیابی پوسیدگی به‌عنوان استاندارد  مقایسه شد که در آن نمرات دو یا کم‌تر به‌عنوان «سالم» تلقی می‌شوند. حساسیت، ویژگی و مقادیر پیش‌بینی‌شده برای هر گروه شرکت‌کننده و بالینی تعیین شد. مقدار کاپا برای تعیین اعتبار آزمون مجدد محاسبه شد.

نتایج

پرستاران دندان‌پزشکی دارای بالاترین میانهٔ حساسیت ​بودند (۸۷.۹٪)، هرچند که همهٔ گروه‌ها مشابه بودند. میانهٔ ویژگی ​برای گروه‌ها کم‌تر از میزان حساسیت آن‌ها بود و دندان‌پزشکان بیش‌ترین امتیاز را کسب کردند (۷۱.۰٪). دندان‌پزشکان همچنین بالاترین ارزش پیش‌بینی‌کنندهٔ مثبت را به دست آوردند (۵۷.۸٪)، در حالی که پرستاران دندان‌پزشکی دارای بالاترین ارزش پیش‌بینی‌کنندهٔ منفی بودند (۹۱.۳٪). سطح میانهٔ ​​توافق برای همهٔ گروه‌ها بالا بود؛ بالاترین نمرهٔ میانه برای دانشجویان سال آخر دندان‌پزشکی بود (۸۸.۹٪).

نتیجه‌گیری

حتا با حداقل آموزش، اعضای مختلف تیم دندان‌پزشکی به‌صورت بالقوه می‌توانند مانند یک دندان‌پزشک پوسیدگی‌های سطح جونده را تشخیص دهند. این امر به تحقیقات بیش‌تری نیاز دارد، اما دارای پیامدهای مهمی در زمینهٔ بهره‌وری و طراحی نیروی کار دندان‌پزشکی در آینده است.